เนื้อและกระดูกป่น  (meat  and  bone  meal)
เนื้อและกระดูกป่นเป็นซากสัตว์ที่ไม่เหมาะสมที่ใช้เป็นอาหารมนุษย์  อาจเนื่องจากมีพยาธิหรือโรคบางอย่างได้จากการนำเนื้อและกระดูก  ไม่รวมขน  หนัง  เขา  กีบ  เลือดและเครื่องใน  แต่อาจมีเลือดปนลงไปด้วย  (ทำให้มีโปรตีนสูงขึ้น)  นำซากเหล่านั้นไปนึ่ง  (steam)  แล้วป่น  ภายหลังจึงทำให้แห้ง  โปรตีนค่อนข้างสูงประมาณ  55 – 60  เปอร์เซ็นต์  มีระดับธาตุฟอสฟอรัสต่ำกว่า  4.4  เปอร์เซ็นต์  เรียกว่า  เนื้อป่น  (meat  meal)  แต่ถ้ามีเศษเนื้อปนน้อยและมีกระดูกปนมาก  เปอร์เซ็นต์โปรตีนจะต่ำกว่า  55  เปอร์เซ็นต์  ธาตุฟอสฟอรัสสูงกว่า  4.4  เปอร์เซ็นต์  จัดเป็นเนื้อกระดูกป่น  (อุทัย  คันโธ, 2529)  การใช้อุณหภูมิสูงมากจะทำลายคุณค่าของกรดอะมิโนหลายชนิด  ในอาหารผสมไม่ควรใช้เกิน  10  เปอร์เซ็นต์  เนื่องจากเป็นโปรตีนย่อยมาก  มีส่วนประกอบของเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน  (connective  tissue)  สูง  ถ้าเป็นเนื้อป่น  ชนิดไม่มีเลือดปน  ปริมาณโปรตีนอยู่ระหว่าง  45 – 55  เปอร์เซ็นต์  การใช้เป็นอาหารสุกรไม่ควรเกิน  5  เปอร์เซ็นต์ของสูตรอาหาร  และอาหารไก่ไม่ควรเกิน  7 – 10  เปอร์เซ็นต์

การผลิตเนื้อป่น นั้นผลิตมาจากเนื้อเหล่านี้

–  เศษเหลือจากซาก
–  ซากที่คุณภาพไม่ดี
–  ตับและเครื่องในอื่น ๆ
–  ไม่มี ขน กีบ เขา และหนังผสมอยู่

การผลิตเนื้อป่น
เศษเนื้อ  เอ็น พังผืด และกระดูก ไม่รวมขน หนัง กีบ เขา และเลือด
นึ่งด้วยไอน้ำจนสุกแล้วอัดเอาน้ำและน้ำมันออกทำให้แห้ง
แล้วป่น

คุณค่าทางอาหาร
–  โปรตีนไม่ต่ำกว่า 40 % แต่คุณภาพโปรตีนต่ำกว่าปลาป่นmet, try ต่ำใช้ในการเพิ่มโปรตีนรวมในอาหาร  ช่วยเสริมกรดอะมิโนที่ขาดในแหล่งโปรตีนจากพืชสามารถใช้ทดแทนโปรตีนจากพืชได้  5-10 %
–  เป็นแหล่ง  Ca,  P,  Mn
– เป็นแหล่งB – Complex : Riboflavine,  Choline,  Nicotinamide,  B12แต่ขาด A, D panthotenic acid

การใช้เป็นอาหารของสัตว์
ลูกไก่ :  แทนที่ปลาป่นได้  2.5-3%
ไก่ไข่  :  4%  ถ้ามากกว่านี้ต้องเสริม  Met  และ  Vitamin
สุกร   :  แทนกากถั่วเหลืองได้  5%
โคขุน :  ใช้แทนกากถั่วเหลืองได้
โคนม :  เป็นแหล่ง by-pass  protein