รำละเอียดนั้นเป็นอาหารสัตว์ที่ใช้กันมานานมาก และเป็นที่รู้จักมานานแล้วในบ้านเรา โดยในสมัยก่อนจะได้รำลัเอียดจากโรงสีข้าวต่างๆ ซึ่งจะใช้สำหรับเป็นอาหารหมู และไก่ ซึ่งอาจจะนำไปผสมกับพืชผักอย่างเช่นต้นกล้วย ปลีกล้วยหรือเศษผักต่างๆ เพื่อใช้เป็นอหารหมู ในปัจจุบันก็ยังนิยมใช้รำ เป็นอาหารสัตว์อยุ่เช่นกัน เราทราบดีว่ารำนั้นเป็นผลพลอยได้จากการสีข้าวเป็นวัตถุดิบอาหารสัตว์ชนิดหนึ่งที่ใช้กันมากในการประกอบสูตรอาหารสุกรหรือสัตว์ปีกเช่นไก่ หรือแม้กระทั่งสัตว์น้ำอย่างปลาก็ได้

 

คุณสมบัติที่สำคัญของรำ

โปรตีนประมาณ 12 เปอร์เซ็นต์ แต่ถ้าเป็นรำที่ได้จากโรงสีขนาดกลาง หรือเล็กซึ่งเรียกกันโดยทั่วไปว่า รำปิ่นแก้ว จะมีโปรตีนต่ำประมาณ 7% เนื่องจากมีส่วนของแกลบปนอยู่มาก
มีไขมันสูง 12-13 เปอร์เซ็นต์ ทำให้หืนง่าย เก็บไว้ไม่ได้นาน
มีไวตามินบี ชนิดต่างๆ สูง ยกเว้นไนอะซีน ซึ่งอยู่ในรูปที่สัตว์ใช้ประโยชน์ได้น้อย
มีคุณสมบัติเป็นยาระบาย ถ้าใช้เป็นส่วนประกอบในสูตรอาหารสัตว์ในปริมาณที่สูง จะทำให้สัตว์ถ่ายอุจจาระเหลว เพราะฉะนั้นควรซื้อรำจากแหล่งที่ไว้ใจได้

ข้อจำกัดในการใช้
ไม่ควรใช้ประกอบสูตรอาหารสุกรเล็ก ระยะหย่านม ถึง 10 สัปดาห์ เนื่องจากมีปริมาณเยื่อใยสูง

ข้อแนะนำในการใช้
* ควรใช้รำละเอียดที่ใหม่ ไม่มีกลิ่นหืน
* ไม่ควรเก็บรำละเอียดไว้นานเกิน 30-40 วัน เพราะรำละเอียดจะเริ่มหืนสัตว์ไม่ชอบกิน
* ในสุกรระยะเจริญเติบโต (น้ำหนัก 20-60 กก.) ไม่ควรเกิน 30 เปอร์เซ็นต์ในสูตรอาหาร
* สามารถใช้รำละเอียด ผสมในอาหารสุกรพ่อแม่พันธุ์ได้มากกว่า 30เปอร์เซ็นต์ในสูตรอาหาร
* ในอาหารไก่เนื้อ ไม่ควรใช้รำละเอียดเกิน 10 เปอร์เซ็นต์ในสูตรอาหาร
* เลือกซื้อรำที่ใหม่ และไม่มีการปลอมปนด้วย วัสดุต่างๆ เช่น ดินขาวป่น หินฝุ่น ซังข้าวโพดบดละเอียด เป็นต้น

 

ส่วนประกอบทางเคมีของรำละเอียด

ขอขอบคุณข้อมูลจาก http://nutrition.dld.go.th/exhibision/feed_stuff/rice_bran.htm